Hij verschoot ervan…..

Op mijn rondjes door de stad kom ik ook regelmatig door een aantal van de vele parken die Gent rijk is. Parken zijn vaak ook populair als overnachtingsplek. Het afdak boven de lockers bij het Baudelopark is daar een goed voorbeeld van. Maar soms gebruiken straatbewoners ook de verborgen hoekjes achter of onder struiken als plaats om relatief veilig, buiten het zicht, de nacht door te brengen. Ik ken er intussen verschillende van, al ga ik hier natuurlijk niet zeggen waar die te vinden zijn. Want een veilige plek om te slapen is een heel kostbaar goed in de daklozen-scene.

Soms kom ik er bij toeval achter. Zoals laatst in een park dat ik niet nader zal noemen. Op een plekje onder de dichte begroeiing van een paar struiken stond een tentje. De bewoner ervan was bezig om zijn gerief bij elkaar te pakken. Ik stopte maar eens om een praatje te maken. Maar ik zag dat hij daarvan verschoot. Om hem gerust te stellen, vertelde ik hem wie ik was en waarom ik gestopt was. Hij haalde verlicht adem. Want, zo bleek: hij overnachtte hier eigenlijk iedere nacht wel en deed altijd zijn best om ’s ochtends bijtijds weg te zijn en geen sporen achter te laten. Maar hij had eerder een betere plek gehad; tot een buurtbewoner op een vroege ochtend stil was blijven staan bij die plek en de politie had gebeld. Gelukkig was hij al weg vóór de arm der wet arriveerde, maar hij durfde zijn oude plek nu niet meer te gebruiken.

Dit hele verhaal kwam er in één stortvloed uit, terwijl ik op een boomstronk zat en hij nog steeds bezig was om zijn gerief bij elkaar te pakken. Ik vond het eerlijk gezegd een schokkend verhaal. Hier was een man die duidelijk niemand kwaad deed, die zijn overnachtingsplek steeds netjes achterliet en geen overlast veroorzaakte. En toch vond iemand het kennelijk nodig om hem daar weg te krijgen. Dat had er bij hem in gehakt. Niet alleen omdat hij op zoek moest naar een nieuwe plek. Maar vooral omdat zijn toch al fragiele vertrouwen in mensen een tik had gekregen. Vandaar zijn reactie toen ik stopte om een praatje te maken.

Ik denk niet dat de buurtbewoner die de politie belde, in de gaten had wat die hiermee aanrichtte. Want – zo blijkt maar weer – straatbewoners worden al te vaak alleen gezien als overlastgevers. Misschien ook wel omdat zij aan voorbijgangers een soort schuldgevoel geven, en wij als voorbijgangers – ja, ik reken mezelf daar ook toe – daar maar liever van weg blijven. Ik hoop en bid dat de babbel die ik met deze ‘parkbewoner’ had een klein beetje geholpen heeft om zijn vertrouwen in mensen te herstellen. En vooral dat hij op zijn nieuwe plek verder met rust gelaten wordt…..

Categories: Ervaringen | Tags: , , , , | Leave a comment

Een kleinschalige onderneming

Er zijn – volgens de laatste telling – zo’n 2500 mensen zonder stabiele woonsituatie in Gent. Die slapen lang niet allemaal op straat. Er zijn er heel wat bij die ergens een caravan hebben staan, in hun auto slapen, of nu eens bij de één en dan weer bij de ander logeren. Maar toch, ze hebben één ding gemeenschappelijk: geen dak boven hun hoofd dat zij ook echt hún dak kunnen noemen. Van die 2500 ken ik er hoogstwaarschijnlijk meer dan dat de gemiddelde Gentenaar ze kent. Maar toch, als ik er 50 van die 2500 bij naam ken is het al veel. Read more »

Categories: Overdenkingen | Tags: , , , , , , | Leave a comment

In kennelijke staat

Ivan is al een paar keer in de huiskamer geweest op zaterdagmiddag. Steeds in gezelschap van Serge en eventueel nog een andere maat. Ze zitten dan rustig met elkaar te klappen en bezorgen niemand last – hoewel ze vaak duidelijk al een slok op hebben. Maar vandaag komt hij alleen. En ook duidelijk al met een slok op. Ik heet hem nochtans welkom. Hij schuift bij, krijgt een kop koffie van me en we praten samen – al valt dat nog niet mee, want Ivan komt uit Oost-Europa en zijn Nederlands is soms wat moeilijk te volgen. Read more »

Categories: Ervaringen | Tags: , , , , , , | Leave a comment

Verloren zonen en dochters

Komende zondag heb ik weer eens een ‘preekbeurt’ in de Brabantdam-kerk, één van de twee Gentse protestantse kerken door wie ik – zoals dat heet in plechtige kerktaal – uitgezonden wordt als stadspredikant en straatpastor. Nu volgen kerken vaak een bepaald rooster van Bijbellezingen. Voor komende zondag staat één van de bekendste Bijbelverhalen op het rooster: dat van de ‘verloren zoon’. Read more »

Categories: Ervaringen | Tags: , , , , | 1 Comment

In stijl

Hij is hard op weg om een stamgast te worden van de open huiskamer van het straatpastoraat. Serge, al jarenlang straatbewoner en meestal te vinden in de buurt van het Zuidstation, het knooppunt van bus- en tramlijnen in Gent. Ook vandaag kwam ik hem tegen samen met Ivan, die ik wel ken vanuit één van de andere inloopplekken waar ik regelmatig kom. Serge verzekerde mij dat ze ’s middags naar de open huiskamer zouden komen. Hij had wel een verzoek. Read more »

Categories: Ervaringen | Tags: , , , | Leave a comment

Leven of overleven

Het is winter, en dat is te merken op straat. Iedereen die je buiten tegenkomt, is warm ingepakt. Dat geldt nog eens extra voor straatbewoners, en dan vooral voor diegenen die dag en nacht op straat leven. Die zijn meestal dubbel ingepakt – je pikt ze er zó uit in het straatbeeld. De meesten van hen zijn wel wat gewend; vergeleken met die buitenbikkels voel ik me vaak een watje dat niet tegen een beetje vrieskou kan. Nochtans is er een fundamenteel verschil tussen koud weer en warm weer en wat dat met straatmensen doet. Read more »

Categories: Ervaringen | Tags: , , , , | 1 Comment

Heilige momenten

De afgelopen week heb ik twee keer avondmaal gevierd, of zoals dat in plechtige geloofstaal heet: de Maaltijd des Heren. De eerste keer was in de gevangenis. Daar hebben we brood – verse volkoren puntjes, in stukken gebroken – en druivensap gedeeld in de kerkdienst op de maandagavond. Ik vind dat altijd een bijzondere gebeurtenis, en de mannen zijn daar vaak ook gevoelig voor. Read more »

Categories: Ervaringen | Tags: , , , , , | Leave a comment

Gemeenschap

Ooit – een half mensenleven geleden – woonde ik in een klooster. Een kleine ‘communiteit’, zoals zo’n leefgemeenschap in klooster-termen wordt genoemd. Het was een bijzonder huis, want we woonden er als communiteit niet alleen in. We hadden altijd wel één of zelfs meer vluchtelingenfamilies in huis wonen. Read more »

Categories: Overdenkingen | Tags: , , , | Leave a comment

Midden in de dood… staan wij in het leven

De langste nacht van het jaar is alweer een week voorbij. Maar het blijven donkere dagen. In meer dan één opzicht. De afgelopen week heb ik bericht gekregen van twee goede vrienden die gestorven zijn, een derde die in een hospice ligt en een vierde die met spoed – en in een potentieel dodelijke toestand – in het ziekenhuis moest worden opgenomen. De dood is nadrukkelijk aanwezig in mijn leven deze dagen. Read more »

Categories: Overdenkingen | Tags: , , | Leave a comment

Bij je naam genoemd

Er zijn van die ochtenden dat je je afvraagt waar ‘iedereen’ toch is. En met ‘iedereen’ bedoel ik dan: de straatbewoners van Gent. Afgelopen zaterdag maakte ik mijn rondje in de stad en was ik na twee uur ronddwalen niemand tegengekomen die ik kende. Zelfs niet op de plekken waar je altijd wel iemand van de ‘scene’ (zoals dat vroeger in Utrecht heette) ontmoet. Maar ik was ook niemand tegengekomen van buiten de ‘scene’ die ik kende. De stad was vol onbekenden op die zaterdagmorgen. Read more »

Categories: Overdenkingen | Tags: , , , , | Leave a comment