Wanneer kun je jezelf nu eigenlijk ‘echt’ als inwoner van een stad beschouwen? Of, concreter: wanneer kun je jezelf nu als een ‘echte’ Gentenaar beschouwen? Ik woon nu bijna twee jaar in deze stad, die me vanaf het begin liefderijk heeft opgenomen. Ik ken de liedjes van Luc De Vos intussen uit m’n hoofd, vooral sinds ik tijdens de Gentse Feesten naar een poppentheater-voorstelling geweest ben die helemaal rond zijn liedjes was opgebouwd. Ik kan met m’n ogen dicht de weg vinden in de Rabotwijk en de Brugse Poort, de binnenstad, het Prinsenhof en het Patershol – om maar een buurten te noemen. Oké, het plat Gents vind ik nog steeds moeilijk te volgen (over spreken hebben we ’t maar helemaal niet) maar dat geldt voor meer Gentenaren, al dan niet ‘import’ uit bijvoorbeeld West-Vlaanderen. Maar maakt dit alles mij tot een ‘echte’ Gentenaar? Read more
Class injustice
Rudi is terug in de bak. Ik was er al bang voor, toen ik er achter kwam dat hij toch weer op straat terecht gekomen was na zijn vrijlating, een maand of twee geleden. Dat soort dingen kom je gauw genoeg te weten als je zowel straatpastor als gevangenis-aalmoezenier bent. Er zit nogal eens wat overlap tussen die twee werkterreinen – triest genoeg. Read more
Er zit meer achter
Eigenlijk ken ik hem al ruim een jaar, maar een echt gesprek hadden we nog niet eerder gevoerd. Nu valt dat ook niet altijd mee, want Serge heeft nogal eens een slok teveel op. Meestal wordt hij dan niet agressief, maar wel erg duf en slaperig. Vooral later op de dag. Maar goed, nu trof ik hem ’s ochtends. Hij was niet al te slaperig, en ik vermoed dat hij nog niet gedronken had, maar het was nog steeds moeilijk om hem te verstaan. ‘Dat doet drank dus met een mens’, dacht ik nog. Read more
Broeder in de kunst
Hij zit er wat triestig bij, aan de rand van de Vrijdagmarkt. Zijn gitaar staat naast hem, met nog maar twee snaren. Ik heb hem wel vaker daar gezien, met z’n gitaar en z’n Franse liedjes, en altijd vriendelijk gegroet. Ik heb een levensgroot zwak voor straatmuzikanten – want ooit, in een grijs verleden, heb ik zelf een zakcentje op straat verdiend met mijn gitaar en, in mijn geval, liedjes uit Latijns-Amerika. Read more
Wat is waarheid?
Helemaal aan het begin van mijn Gentse avontuur was ik vooral bezig om allerlei mensen te leren kennen. Eén daarvan was Bart van het stedelijk straathoekwerk. Het eerste gesprek dat wij hadden was het begin van een hartelijk contact dat er uiteindelijk zelfs toe leidde dat Bart in mijn ‘Klankbordgroep’ terecht kwam, de groep mensen die mij ondersteunt in mijn werk en met me meedenkt. Wat me nog het meeste bijbleef van dat eerste gesprek is dat Bart zei: “weet je, ik geloof altijd wat mensen mij zeggen als ze mij over hun leven vertellen”. Dat vond ik een verademing. Read more
De raad van de vos
Al veertig jaar of zo staat het boekje De Kleine Prins van Antoine de Saint-Exupéry bij mij in de boekenkast. Een boekje dat mij al heel lang gefascineerd heeft. En dan vooral het hoofdstuk over de ontmoeting die de kleine prins heeft met de vos. Dat gesprek gaat over vriendschap. De vos, als wild dier, noemt het ‘tam maken’ en legt uit dat ‘tam’ eigenlijk ‘verbonden’ betekent. Maar dat vraagt geduld. Als je elkaar niet kent – bedenk ik me – ben je toch ook vaak een soort wilde dieren voor elkaar. Read more
Geloof ligt op straat….
Als stadspredikant wordt ik uitgezonden door de twee Gentse kerken die zijn aangesloten bij de Verenigde Protestantse Kerk in België. Ik ben dus protestants predikant, maar in mijn bevestigingsdienst van krap een jaar geleden is mij gevraagd om ‘de stad en haar mensen te dienen’. Dat is dus heel wat breder dan alleen protestants, en ik heb vaak genoeg reden om daar blij om te zijn. Read more
Trots en eigenwaarde
De afgelopen paar weken heb ik eindelijk weer eens met Claire kunnen klappen. Daar zat wel een hele tijd tussen; meer dan een halfjaar zelfs. Want Claire wilde me niet meer zien. En zij was daar heel resoluut in.
Hoe kwam dat zo? Read more
Brokkenpiloten
Bewerking van mijn preek in de Rabotkerk, zondag 7 juli
Boven mijn eettafel hangt een prikbord, waar ik zo af en toe iets op hang dat ik van belang vind. En al jarenlang hangt daar een gedicht van Rik Zutphen alias de ‘drominee’. Read more
Eerste gasten in de huiskamer
Drie weken geleden is “Oe est?” – de ‘open huiskamer’ van het Gentse straatpastoraat – open gegaan. We hebben er als medewerkers-équipe intussen drie zaterdagmiddagen op zitten. Maar we hebben ook gemerkt dat een initiatief als dit tijd nodig heeft om te gaan ‘rondzoemen’. Read more