browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Broeder in de kunst

Posted by on September 16, 2024

Hij zit er wat triestig bij, aan de rand van de Vrijdagmarkt. Zijn gitaar staat naast hem, met nog maar twee snaren. Ik heb hem wel vaker daar gezien, met z’n gitaar en z’n Franse liedjes, en altijd vriendelijk gegroet. Ik heb een levensgroot zwak voor straatmuzikanten – want ooit, in een grijs verleden, heb ik zelf een zakcentje op straat verdiend met mijn gitaar en, in mijn geval, liedjes uit Latijns-Amerika.

Nu wenkt hij mij om naar hem toe te komen.
“Mag ik je een dienst vragen? Je kunt ‘nee’ zeggen, hoor.”
“Vraag maar raak, dan hoor je ’t vanzelf”, zeg ik lachend.
“Ik heb nieuwe snaren nodig. Kijk, ze zijn bijna allemaal gebroken.”
“Oei, dat is niet best. Wat voor soort heb je nodig? Gebruik je altijd hetzelfde merk?”
Hij kijkt me aandoenlijk hoopvol aan. “Je doet ’t? Je wilt mij nieuwe snaren geven?”
Ik lach weer. “Jongen, jaren geleden was ik zelf straatmuzikant. Als ik een broeder in de kunst kan helpen, dan doe ik dat graag.”
“Echt waar? O, je maakt me zo gelukkig!”

Straatmuzikant

Foto door majapp op PxHere

Ik weet dat een paar straten verderop een winkel in muziekinstrumenten zit, en hij blijkt die ook goed te kennen. “Zeg daar maar dat ’t voor François is, dan weten ze meteen wat je nodig hebt”, zo verzekert hij mij.

Ze kennen hem inderdaad in deze muziekzaak en ze weten inderdaad ook meteen welke snaren hij nodig heeft. Het is van een gerenommeerd merk – maar ze zijn onverwacht goedkoop. Als ik terugloop naar de Vrijdagmarkt, bedenk ik me dat ze mij vermoedelijk niet de volle prijs gerekend hebben.

François is dolblij. “Ach, mag ik je omhelzen?” Hij drukt me bijna plat.
“Oké François, ik ga door. Een goede dag nog, hè!”
Hij kijkt me aandachtig aan en zegt: “vandaag heb ik door jou chance gehad. Jij zult ook nog wel chance hebben, vandaag of morgen of over een paar dagen.”

Ik knik en loop verder. Zijn goede wensen zijn hartverwarmend, maar daar deed ik ’t niet voor. Ik deed ’t vooral omdat ik mezelf in zijn situatie zag, muziek makend op straat en dan opeens zonder snaren zitten. Voor even waren wij simpelweg vakgenoten, broeder en zuster in de kunst.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *