Tagged With: pastoraat
Een kleinschalige onderneming
Het voornaamste wat ik als straatpastor doe, is die mensen van de straat er af en toe aan herinneren dat ze in de eerste plaats mens zijn, de moeite waard om te leren kennen, de moeite waard om tijd en aandacht aan te schenken. Dat ze in mijn ogen in de eerste plaats kind van God zijn. Dan geef ik direct toe, dat Gods kinderen soms rare peren zijn (in de woorden van Jaap Fischer). Maar ze zijn er niet minder kinderen van God om. Continue reading
In kennelijke staat
Ivan is al een paar keer in de huiskamer geweest op zaterdagmiddag. Steeds in gezelschap van Serge en eventueel nog een andere maat. Ze zitten dan rustig met elkaar te klappen en bezorgen niemand last – hoewel ze vaak duidelijk al een slok op hebben. Maar vandaag komt hij alleen. En ook duidelijk al met … Continue reading
Verloren zonen en dochters
Verloren zonen en dochters in overvloed in het leven op straat. Bij de Gantoise Plantrekkers kun je ervan uitgaan dat je ook na lange afwezigheid wordt binnengehaald als, tja, een verloren zoon of dochter. Maar het kan dus ook andersom. In het verhaal van Efrem is hij een verloren zoon, die juist niet naar huis durft terugkeren. Maar misschien staat ook zijn vader wel op de uitkijk. Ik hoop het zo voor hem. Continue reading
In stijl
Als ze weer vertrekken, bedanken ze mij omstandig. Uit alles blijkt dat het een bijzondere ervaring voor allebei was. Terwijl het eigenlijk zo simpel was om even de tafel te dekken zodat de jongens ‘in stijl’ konden eten. Kennelijk maakt dat toch veel verschil, of je nu op straat eet met je handen of binnen, aan een echte tafel die ook nog eens gedekt is. Continue reading
Heilige momenten
Op de een of andere manier is een gesprek tijdens het eten anders dan wanneer je ‘gewoon’ zit te praten. Alsof er maskers wegvallen. Op enig moment dacht ik: “maar dit is evengoed avondmaal vieren als afgelopen maandag in de gevangenis….” Ik weet niet precies hoe ik op die gedachte kwam, het was uiteindelijk maar een eenvoudige gedeelde maaltijd. Maar op een wonderlijke manier was het alsof er een derde aan tafel was aangeschoven. Een heilig moment. Continue reading
Class injustice
Rudi is terug in de bak. Ik was er al bang voor, toen ik er achter kwam dat hij toch weer op straat terecht gekomen was na zijn vrijlating, een maand of twee geleden. Dat soort dingen kom je gauw genoeg te weten als je zowel straatpastor als gevangenis-aalmoezenier bent. Er zit nogal eens wat … Continue reading
Er zit meer achter
Eigenlijk ken ik hem al ruim een jaar, maar een echt gesprek hadden we nog niet eerder gevoerd. Nu valt dat ook niet altijd mee, want Serge heeft nogal eens een slok teveel op. Meestal wordt hij dan niet agressief, maar wel erg duf en slaperig. Vooral later op de dag. Maar goed, nu trof … Continue reading
Wat is waarheid?
Helemaal aan het begin van mijn Gentse avontuur was ik vooral bezig om allerlei mensen te leren kennen. Eén daarvan was Bart van het stedelijk straathoekwerk. Het eerste gesprek dat wij hadden was het begin van een hartelijk contact dat er uiteindelijk zelfs toe leidde dat Bart in mijn ‘Klankbordgroep’ terecht kwam, de groep mensen … Continue reading
Geloof ligt op straat….
Als stadspredikant wordt ik uitgezonden door de twee Gentse kerken die zijn aangesloten bij de Verenigde Protestantse Kerk in België. Ik ben dus protestants predikant, maar in mijn bevestigingsdienst van krap een jaar geleden is mij gevraagd om ‘de stad en haar mensen te dienen’. Dat is dus heel wat breder dan alleen protestants, en … Continue reading
Trots en eigenwaarde
De afgelopen paar weken heb ik eindelijk weer eens met Claire kunnen klappen. Daar zat wel een hele tijd tussen; meer dan een halfjaar zelfs. Want Claire wilde me niet meer zien. En zij was daar heel resoluut in. Hoe kwam dat zo?