Bewerking van mijn preek in de Rabotkerk, zondag 7 juli

Boven mijn eettafel hangt een prikbord, waar ik zo af en toe iets op hang dat ik van belang vind. En al jarenlang hangt daar een gedicht van Rik Zutphen alias de ‘drominee’. Dat gaat zo:

we zijn de kerk van brokkenpiloten
gezegend zijn zij die het verkloten
zalig zijn zij die proberen maar mislukken
Christus laat zich vinden te midden van brokstukken
niet om te oordelen maar om te redden
wat er te redden valt tussen schip en wal
we zijn onvolmaakt en verre van af

Jullie kunnen wel horen: de vorm past helemaal bij de inhoud.
Waarom hangt dat gedicht daar al zo lang? Nou, ik kwam deze tekst tegen op een moment dat ik ’t gevoel had dat ik een belangrijke afspraak op mijn werk helemaal verkloot had. Even voor de duidelijkheid: daar was geen opzet bij. Het was een combinatie van verkeerde inschatting, slechte timing, en pure onmacht. Ik voelde me ellendig, schuldig, ik was hopeloos tekort geschoten. En toen las ik opeens: gezegend zijn zij die het verkloten. Jullie kunnen je niet voorstellen hoe bevrijdend ik dat vond. Op dat moment, en nog steeds. Want ik verkloot ’t nog steeds regelmatig. Niet met opzet, maar wel door verkeerde inschatting, slechte timing of pure onmacht. Ik ken ook de ervaring heel goed van het proberen en toch mislukken. Ik doe dingen die ik beter niet had kunnen doen en dan doe ik dat ook nog met de allerbeste intenties! Maar, zo zegt Drominee Rik: juist daar is Christus te vinden.

Misschien wel de meest aansprekende zin, voor mij dan toch: zalig zij die proberen en mislukken. Want dat wij brokkenpiloten zijn, dat ontslaat ons niet van het toch proberen. Het is geen alibi om het hoofd maar in de schoot te leggen, want we zijn toch gedoemd tot mislukken. Komt er nog wat van, van dat Koninkrijk van U? vraagt een andere dichter. Tja, dat koninkrijk van God: als je dáár naar toe wilt, is het bijna per definitie vechten tegen de bierkaai. Jezus van Nazareth – Jezus Christus – volgen, dat gaat tegen de stroom in. Want Jezus keert alle verwachtingen om. Hij werd Zoon van God genoemd. Nochtans ging hij bij voorkeur om met mensen aan de rand van de samenleving waarin Hij leefde. Zó liet Hij zien hoe zijn God, de God van het oude Israël, anders is dan de goden van macht en bezit en geweld en privilege, die in zijn tijd aanbeden werden in Zijn wereld en die – als we het nuchter bekijken – in onze wereld nog steeds aanbeden worden. En nog steeds worden wij als navolgers van Christus geroepen om die waarden om te keren.

En laten we niet denken dat we zo’n omkering van waarden niet aan zouden kunnen. Ja, het vraagt nogal wat, om tegen de bierkaai te vechten en tegen de stroom in te gaan. En dan zijn wij ook nog eens onvolmaakte, kwetsbare en gebroken mensen: brokkenpiloten. Maar in de mens Jezus, de Christus, is God naast kwetsbare en onaanzienlijke mensen gaan staan. En God spreekt en handelt door kwetsbare en onvolmaakte mensen: mensen zoals wij.