Tagged With: ontmoeting
Verloren zonen en dochters
Verloren zonen en dochters in overvloed in het leven op straat. Bij de Gantoise Plantrekkers kun je ervan uitgaan dat je ook na lange afwezigheid wordt binnengehaald als, tja, een verloren zoon of dochter. Maar het kan dus ook andersom. In het verhaal van Efrem is hij een verloren zoon, die juist niet naar huis durft terugkeren. Maar misschien staat ook zijn vader wel op de uitkijk. Ik hoop het zo voor hem. Continue reading
Leven of overleven
Het is winter, en dat is te merken op straat. Dat geldt nog eens extra voor straatbewoners, en dan vooral voor diegenen die dag en nacht op straat leven. De meesten van hen zijn wel wat gewend, vergeleken met die buitenbikkels voel ik me vaak een watje dat niet tegen een beetje vrieskou kan. Nochtans is er een fundamenteel verschil tussen koud weer en warm weer en wat dat met straatmensen doet. Continue reading
Heilige momenten
Op de een of andere manier is een gesprek tijdens het eten anders dan wanneer je ‘gewoon’ zit te praten. Alsof er maskers wegvallen. Op enig moment dacht ik: “maar dit is evengoed avondmaal vieren als afgelopen maandag in de gevangenis….” Ik weet niet precies hoe ik op die gedachte kwam, het was uiteindelijk maar een eenvoudige gedeelde maaltijd. Maar op een wonderlijke manier was het alsof er een derde aan tafel was aangeschoven. Een heilig moment. Continue reading
Bij je naam genoemd
Een plek waar je welgekomen bent, waar je even tot rust kunt komen, waar je niets hoeft, waar je gewoon kunt ‘zijn’. Die eenvoud is misschien wel de grootste kracht van ‘Oe Est?’, de naam die we aan onze huiskamer gegeven hebben. Maar misschien is wel het belangrijkste wat wij te bieden hebben: een plek waar je niet anoniem bent maar bij je naam genoemd wordt. Continue reading
Niets bezitten en toch delen
Mijn dag was weer goed na deze ontmoeting. Maar die van Adam waarschijnlijk ook, of misschien nog meer dan die van mij. Ik blijf het toch wel bijzonder vinden. Hij heeft niks, en van dat niets moet hij niet alleen zichzelf in leven houden maar ook zijn twee honden, zijn trouwe makkers. Toch stond hij erop om zijn eten met mij te delen. Continue reading
Thuis in de stad
Voor mij is er geen twijfel mogelijk, Saïdou is een echte Gentenaar. Misschien is dat wel vooral door dat ‘thuis’ dat hij in de stad gevonden heeft. Waar hij woont is nou niet bepaald een ‘thuis’ te noemen, het is nog maar net bewoonbaar en waarschijnlijk moet hij er over een paar maanden alweer weg. Maar de stad is zijn thuis. Daar is hij zeer beslist over. Continue reading
Er zit meer achter
Eigenlijk ken ik hem al ruim een jaar, maar een echt gesprek hadden we nog niet eerder gevoerd. Nu valt dat ook niet altijd mee, want Serge heeft nogal eens een slok teveel op. Meestal wordt hij dan niet agressief, maar wel erg duf en slaperig. Vooral later op de dag. Maar goed, nu trof … Continue reading
Broeder in de kunst
Hij zit er wat triestig bij, aan de rand van de Vrijdagmarkt. Zijn gitaar staat naast hem, met nog maar twee snaren. Ik heb hem wel vaker daar gezien, met z’n gitaar en z’n Franse liedjes, en altijd vriendelijk gegroet. Ik heb een levensgroot zwak voor straatmuzikanten – want ooit, in een grijs verleden, heb … Continue reading
Wat is waarheid?
Helemaal aan het begin van mijn Gentse avontuur was ik vooral bezig om allerlei mensen te leren kennen. Eén daarvan was Bart van het stedelijk straathoekwerk. Het eerste gesprek dat wij hadden was het begin van een hartelijk contact dat er uiteindelijk zelfs toe leidde dat Bart in mijn ‘Klankbordgroep’ terecht kwam, de groep mensen … Continue reading
De raad van de vos
Al veertig jaar of zo staat het boekje De Kleine Prins van Antoine de Saint-Exupéry bij mij in de boekenkast. Een boekje dat mij al heel lang gefascineerd heeft. En dan vooral het hoofdstuk over de ontmoeting die de kleine prins heeft met de vos. Dat gesprek gaat over vriendschap. De vos, als wild dier, … Continue reading