Zo af en toe ga ik wel eens op zondag voor in een kerkdienst, in Gent of daarbuiten. Vooral bij de twee Gentse protestantse gemeenten, want ik vind het belangrijk om als ’t ware “de straat de kerk binnen te brengen”. Maar soms ook op andere plekken. Afgelopen zondag was dat in Leuven, waar ik in het begin van mijn tijd in België stage heb gelopen. Dat werd nogal abrupt afgebroken door de Corona-pandemie. Maar nu was ik weer even terug. En het was toch wel een bijzondere zondag voor protestanten, want het was de zondag vóór Hervormingsdag. Op die dag wordt herdacht dat Maarten Luther op 31 oktober 1517 de aftrap gaf voor de grote kerkhervorming, waar de protestantse kerken uit zijn ontstaan. Volgens de overlevering deed hij dat door 95 stellingen aan de kerkdeur te spijkeren. Maar de grote grap was: Luther wilde helemaal geen nieuwe kerk stichten. 
Wat hij wilde, was dat de katholieke kerk – op dat moment de enige kerk in West-Europa – als het ware back to basics zou gaan. Terug naar de Bijbel, die hij dan ook in het Duits ging vertalen. Terug naar de liefde van God als basis van alles. Eigenlijk was dat heel vaak de insteek bij kerkhervormingen. Zoals bij de beweging rond Franciscus van Assisi in de 13e eeuw. Ook Franciscus wilde back to basics: terug naar de navolging van Jezus van Nazareth.
Drie weken geleden werd ik bevestigd als stadspredikant, als straatpastor zoals ik mezelf bij voorkeur noem. Voor mij heeft ook dat te maken met dat back to basics. Terug naar de liefde van God. Van daaruit leven, van daaruit mijn werk doen. Terug naar de Schrift, vooral die krachtige en waardevolle visioenen die daar in staan. Van daar uit te leven en te werken. Teruggaan naar waar ’t werkelijk om gaat. Naast mensen staan die in de knel zitten – zoals ook Jezus deed. Niet vragen of ze wel de goeie geloofbelijdenis kunnen opzeggen. Maar proberen om, in navolging van Jezus Christus, iets te laten zien, iets door te geven van Gods onvoorwaardelijke liefde. Die liefde van God die eronder lijdt, als ze niet beantwoord wordt en niet doorgegeven. Maar die daarom niet opgeeft.
Ik denk dat dit back to basics ook of misschien juist wel in onze tijd nog steeds actueel is. Ook in onze tijd gaat het nog steeds om die onvoorwaardelijke liefde van God, die vraagt om antwoord en die vraagt om doorgegeven te worden. Doorgegeven aan juist die mensen die in onze samenleving in de knel zitten of in de knel dreigen te komen – de mensen met wie Jezus bij voorkeur omging. En ook in onze tijd gaat het nog steeds om die navolging van Jezus Christus. Dat kan veel vormen aannemen – want God is één maar mensen zijn verschillend. Maar waar wij afraken van dat spoor, dat spoor van de liefde van God en dat spoor van Jezus – daar is het de hoogste tijd voor nieuwe hervormers, van welke signatuur dan ook. Om back to basics te gaan: naar de Bijbel, naar de navolging van Jezus, maar boven alles: naar die oneindige liefde van God, die nooit opgeeft.