Het is weer dinsdagmiddag en dus voetbaltraining. Zoals iedere dinsdagmiddag voor de ‘Gantoise Plantrekkers’- het voetbalproject voor straatbewoners en ex-straatbewoners van de KAA Gent Foundation, in samenwerking met de landelijke vzw Younited. We hebben de opwarm-oefeningen gedaan, we hebben een hele tijd met elkaar getraind op passen en afmaken, communicatie op het veld en allemaal van dat soort belangrijke dingen. En dan worden er aan het einde wedstrijdjes gespeeld.
Nu kan ik soms merken dat ik geen twintig meer ben, en ik vind het dus wel best om in eerste instantie even rustig aan de kant te zitten terwijl ik kijk naar de jongens en meiden die in de zaal aan het voetballen zijn. Sinds begin november trainen we weer in de zaal – gelukkig maar, want het is koud en nat geworden buiten. Het is bijzonder om mijn teamgenoten daar bezig te zien. Jongens en meiden van wie ik weet dat ze allemaal een ‘rugzakje’ hebben, groter of kleiner. Waarvan er verschillende nog steeds op straat leven – ik kom ze op andere plekken ook tegen. Maar hier telt dat even niet mee. Hier zijn we aan het voetballen. En dat is fijn. Hier rennen mannen en vrouwen superfanatiek door de zaal. Hier wordt óók geklapt als de tegenstander een mooi doelpunt maakt. Dit is de wereld van de Gantoise Plantrekkers.
Al bijna een jaar kom ik toch zo’n beetje iedere week op de training en al bijna een jaar geniet ik ervan met volle teugen. Chapeau voor onze coaches en voor de KAA Gent Foundation. Chapeau voor de mensen van Younited die dit mogelijk maken, niet alleen in Gent maar in heel België. Maar vooral: chapeau voor de mannen en vrouwen die zich hier iedere week weer in het zweet werken op de voetbaltraining. Met hun grotere of kleinere rugzak, die ze hier heel even aan de kant kunnen laten staan.