Warm welkom

Het nieuwe jaar is begonnen, en dat betekent: nieuwjaarsrecepties. Op de eerste zondag van het jaar zelfs twee op één ochtend, bij allebei de Gentse VPKB-gemeenten. En aangezien ik word uitgezonden door allebei die gemeenten, vond ik wel dat ik bij allebei acte de présence moest geven. Dus was ik eerst te vinden in de Brabantdamkerk en daarna in de Rabotkerk. Nu zijn dit twee gemeenten met een heel verschillend karakter, maar bij die twee nieuwjaarsrecepties werd opeens heel duidelijk waarom ze allebei het ‘project stadspredikant Gent’ steunen.

Dat begint al vóór de kerkdienst in de Brabantdamkerk. Als ik daar aankom zitten er vier heren op het bankje net buiten de kerkdeur. Overduidelijk straatbewoners, er zijn er trouwens twee bij die ik al eens eerder gesproken heb. Ik wens ze “alle Goeds” voor het nieuwe jaar en zij beantwoorden die wens vrolijk en hartelijk. Dan, na de kerkdienst bij de drankjes en de hapjes, zie ik ze opeens gevieren aan een tafel in de koffieruimte zitten. Ze zijn met een paar kerkgangers aan het praten, het gaat er gezellig en geanimeerd aan toe. Later kom ik er ook nog bij zitten om een babbeltje te slaan. De mannen zijn behoorlijk goed gewapend tegen de kou, maar één van hen heeft geen handschoenen. Die van mij passen hem, ik besluit dat ik het eindje terug naar huis wel even zonder kan, te meer omdat ik daar nog een beter paar heb liggen. We nemen hartelijk afscheid en ik ga, nu maar even zonder handschoenen, op de fiets terug.

Als ik een kwartiertje later de kelder van de Rabotkerk binnenkom, waait de gezelligheid me al tegemoet. Ik ga even rond om verschillende bekenden de beste Nieuwjaarswensen te geven en schuif even later aan een tafel aan. Daar zitten vier mensen die ik niet eerder in de kerk gezien heb, maar die me ergens wel bekend voorkomen. Al gauw blijkt waarom: ze zijn alle vier vaste gasten bij de Zuidpoort, een inloop in Nieuw-Gent, en daar heb ik ze wel eens ontmoet. We blijken ook nog een heel stel gezamenlijke kennissen te hebben. Deze mensen zijn geen straatbewoners, maar ze horen wel overduidelijk bij de arme kant van de stad. Ik ben ervan onder de indruk dat ze het hele eind van Nieuw-Gent hierheen zijn gekomen, maar ze hebben het ervoor over want ze vinden het erg gezellig. Als zij tenslotte opstaan om terug te gaan naar het andere eind van de stad, is het afscheid ook weer heel hartelijk.

Twee heel verschillende kerkgemeenten, maar beide met een groot hart en een warm welkom voor mensen aan de arme kant van de stad. Ik ben er trots op om door deze twee gemeenschappen uitgezonden te worden.