Wijnstok en ranken – Een preek in de gevangenis

Wijnstok en ranken – Een preek in de gevangenis

Afgelopen maandag ging ik weer voor in de kerkdienst in de Nieuwe Wandeling, de gevangenis van Gent. Centraal stond een verhaal uit het evangelie van Johannes, waarin Jezus het beeld gebruikt van wijnstok en ranken. Een deel van mijn overweging vind je hieronder.

“Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vruchten voortbrengen. Maar zonder Mij kun je niets doen.” (Johannes 15, 5).

Wie ‘in Jezus blijft’ – dat wil zeggen: wie met hem verbonden blijft en in zijn geest wil leven – die zal vruchten voortbrengen. Die zal de geest waarin Jezus leefde, de wereld in brengen. Ja, ook het kleine wereldje dat hier in de gevangenis bestaat. Zelfs al lijkt ’t steeds kleiner te worden met alle opschorting van activiteiten door de stakingen. Wie met Jezus verbonden blijft, die zal ook de geest waarin Jezus leefde met anderen willen delen. Die geest van liefde en goedheid, die geest van vrede en menswaardigheid, die geest van eerlijkheid en openheid.

Nou kun je natuurlijk vragen: alles goed en wel, maar heb ik daar per se Jezus voor nodig? Want liefde en goedheid, vrede en menswaardigheid, eerlijkheid en openheid – hey, dat kun je toch ook doen zonder Jezus erbij te halen? Dat slaat toch nergens op, dat we buiten Jezus om niets kunnen doen? En dan heb je nog gelijk ook. Ik ken heel veel mensen die niets met Jezus hebben maar wel heel goede dingen doen. Maar er zit ook een andere kant aan. Als mensen zijn we feilbaar en schieten we er vaak naast. Niet omdat wij zulke slechte mensen zijn, maar omdat we gebrekkige mensen zijn, in een gebrekkige en gebroken wereld. Zeker in zo’n gebroken wereld als hier binnen de muren van de Nieuwe Wandeling. En dan weet ik niet hoe het met jullie zit, maar ik heb daarbij richting nodig en steun. Ik heb daarbij de richting nodig die Jezus ons wijst en de steun van Gods oneindige liefde. Met die richting en die steun kan ik vruchten dragen. Precies die vruchten van liefde en goedheid, vrede en menswaardigheid, eerlijkheid en openheid – en zo zijn er vast nog meer te noemen. Verbonden zijn met Jezus, dat is aan de buitenkant helemaal niet spectaculair. Net zo min als het spectaculair is wat wij hier op maandagavond doen in verbondenheid met God en met elkaar. Niet spectaculair, maar het kan ten diepste wel vreugde betekenen, blijdschap, innerlijke rust en vrede. Leven met Jezus, leven in de geest van Jezus, dat kleurt je leven door Zijn liefde, door vreugde, door vriendschap. Zijn dat geen vruchten die helemaal de moeite waard zijn?

Om die vruchten te dragen, van liefde en goedheid, vrede en menswaardigheid, eerlijkheid en openheid – dat kunnen we misschien wel vanuit onszelf. Maar we weten ook allemaal hoe kwetsbaar we als mensen zijn, hoe makkelijk het is om ernaast te schieten. Allemaal schieten we tekort, voor ons allemaal is het moeilijk om de goede weg te blijven gaan. Daar hebben we houvast bij nodig: zoals de richting die Jezus ons wijst en de steun van Gods oneindige liefde. Om in zijn Geest te leven, óók in moeilijke omstandigheden, óók als we de moed en de hoop dreigen te verliezen. Als we zo verbonden blijven met Jezus, dán zullen we ook vrucht dragen. Als een wijnstok met grote trossen druiven. Als kinderen van God en volgers van die mens, door wie God zelf onze Vader wil zijn.