Drie weken geleden is “Oe est?” – de ‘open huiskamer’ van het Gentse straatpastoraat – open gegaan. We hebben er als medewerkers-équipe intussen drie zaterdagmiddagen op zitten. Maar we hebben ook gemerkt dat een initiatief als dit tijd nodig heeft om te gaan ‘rondzoemen’. De eerste twee zaterdagen kwam er welgeteld…. niemand. Nu zijn daar veel redenen voor te geven. Eén ervan is, dat straatbewoners echte ‘plantrekkers’ zijn. Als alle voorzieningen op zaterdag dicht zijn, dan zoeken ze alternatieven. Zo zei één van de straatbewoners die ik over ons project sprak, haast verontschuldigend dat hij op zaterdagmiddagen altijd in de bibliotheek zit. Daar komt nog bij dat het net zomer aan het worden is. En zeg nu zelf: als het weer goed is, zit je dan als straatbewoner niet liever buiten in één van de Gentse parken (met eventueel een blik bier erbij) dan binnen (waar een tas koffie het hoogst haalbare is)? Maar goed, veel mensen die ik er in de afgelopen weken over sprak wisten wél al van het bestaan van de huiskamer. Dat is al bemoedigend.
En gisteren, op de derde zaterdag, hadden we voor het eerst gasten. Twee mannen die ik ook wel ken van andere plekken, en één vrouw die weer bekend was bij een van de andere medewerkers. Het was voor ons als medewerkers een beetje spannend, maar het viel me al gauw op dat onze gasten zich alledrie kennelijk wel op hun gemak voelden. Over onze vrouwelijke gast had onze collega gezegd: áls ze al komt, is het waarschijnlijk maar voor heel even en wil ze niet eens een tas koffie drinken. Dat pakte toch anders uit. Ze bleef ruim een halfuur babbelen onder het genot van een goede tas koffie. En onze twee mannelijke gasten heb ik geen van beiden ooit eerder zo spraakzaam meegemaakt. Er werd gezellig geklapt, grappen gemaakt, de politiek van de laatste tijd kwam ook nog over tafel (we hebben hier in België net twee weken geleden landelijke verkiezingen gehad) en er werden wat oude koeien uit de sloot gehaald over hoe het vroeger was in Gent. Aan het einde van de middag, toen we nog even als medewerkers bij elkaar zaten om terug te kijken, waren we erg tevreden.
Dat klinkt allemaal misschien heel gewoontjes en weinig opzienbarend. Nochtans was het een belangrijke ervaring. De sfeer was kennelijk goed, gezien de relatieve spraakzaamheid van onze gasten. Zij voelden zich blijkbaar op hun gemak. En dat is al een belangrijke doelstelling van dit huiskamer-project: een plek te zijn waar mensen zich prettig kunnen voelen. Gisteren is dat in ieder geval gelukt. Dat geeft zeker goede hoop voor de toekomst.