Het is een beetje een cliché: dat mensen die het minste hebben, het beste weten wat ‘delen’ is. Nochtans zit er, in mijn ervaring, een fikse kern van waarheid in. Soms is het zelfs om verlegen van te worden. Gisteren, bijvoorbeeld, liep ik mijn rondje door de stad en kwam ik vanaf de Vrijdagmarkt door de Langemunt, zo tussen de Korenmarkt en het Gravensteen in. In die Langemunt zitten regelmatig bekenden van mij te bedelen. Het is er een goede plek voor, want het is overzichtelijk en er komt veel volk langs. Ik haal ook wel eens koffie of een broodje voor iemand die ik daar langs de kant ontmoet.
Maar gisteren werden de rollen op een mooie manier omgedraaid. Adam zat aan de kant op zijn deken, met z’n twee trouwe viervoeters naast zich. Hij begroette mij vrolijk – Adam is eigenlijk vrijwel altijd vrolijk – en ik ging er ook even bij zitten om een praatje te maken, in het Frans want Adam is Franstalig. Hij had nog een deel van een pizza bij zich en bood ook mij een stuk aan. Ik aarzelde even. Hij heeft dat eten heel hard zelf nodig, kon ik hem dan wel van een deel daarvan beroven? Aan de andere kant: hij bood het zelf aan, zonder reserves, puur uit hartelijkheid. En – zo vind ik althans – je moet nooit iemand de kans ontnemen om iets vriendelijks te doen. Dus nam ik het stuk pizza aan en zaten we er samen van te genieten. Uiteindelijk ging ik weer verder na een hartelijk “à la prochaine”.
Mijn dag was weer goed na deze ontmoeting. Maar die van Adam waarschijnlijk ook, of misschien nog meer dan die van mij. Ik blijf het toch wel bijzonder vinden. Hij heeft niks, en van dat niets moet hij niet alleen zichzelf in leven houden maar ook zijn twee honden, zijn trouwe makkers. Toch stond hij erop om zijn eten met mij te delen. Waarom? Naar ik vermoed, omdat het leven méér is dan eten en drinken. Méér dan je lichaam in stand houden. Samen delen van het kleine beetje dat je hebt, dat is meer waard dan alles voor jezelf houden – hoe hard je lijf het ook nodig heeft. Het cliché is waar: mensen die het minste hebben, weten vaak het beste wat ‘delen’ is.
One Response to Niets bezitten en toch delen