Hij is hard op weg om een stamgast te worden van de open huiskamer van het straatpastoraat. Serge, al jarenlang straatbewoner en meestal te vinden in de buurt van het Zuidstation, het knooppunt van bus- en tramlijnen in Gent. Ook vandaag kwam ik hem tegen samen met Ivan, die ik wel ken vanuit één van de andere inloopplekken waar ik regelmatig kom. Serge verzekerde mij dat ze ’s middags naar de open huiskamer zouden komen. Hij had wel een verzoek. Ivan en hij hadden op de één of andere manier een groot blik stoofvlees weten te bemachtigen. Zou ik dat voor hen kunnen opwarmen als ze komen? “Prima, Serge, als we dat blik open krijgen tenminste”. Serge stelde me gerust. “Dat gaat wel lukken, we hebben allebei in het leger gezeten, dan leer je dat wel”.
Later die middag, als de huiskamer net open is, komen ze met hun tweeën aan, met het blik stoofvlees. Het kost wat moeite, maar uiteindelijk krijgt Ivan het open. Intussen heb ik voor borden en bestek gezorgd en een pannetje om het vlees op te warmen. Serge merkt een beetje verlegen op dat hij meestal alleen z’n handen gebruikt als hij eet. “Nou Serge, dit is een nette tent, dus hier doen we ’t met bestek.” Terwijl de heren warme koffie drinken en kwinkslagen uitwisselen met de andere gasten, ga ik in het keukentje aan de slag . Uiteindelijk is het vlees goed heet en breng ik het binnen. De tafel heb ik netjes gedekt met borden, bestek en servetten. Serge en Ivan blijken ook brood bij zich te hebben en scheppen elkaar royaal stoofvlees op. Ze smullen ervan; het is een echt feestmaal. Na het eten leggen beide heren het hoofd even op tafel voor een after-dinner slaapje.
Als ze weer vertrekken, bedanken ze mij omstandig. Uit alles blijkt dat het een bijzondere ervaring voor allebei was. Terwijl het eigenlijk zo simpel was om even de tafel te dekken zodat de jongens ‘in stijl’ konden eten. Kennelijk maakt dat toch veel verschil, of je nu op straat eet met je handen of binnen, aan een echte tafel die ook nog eens gedekt is. Hun middag kon niet kapot vandaag. En eerlijk gezegd: die van mij ook niet.