Eerder schreef ik al eens iets over de ‘Housing First’-benadering in Finland. Bij die benadering is de allereerste prioriteit, dat mensen letterlijk onder dak komen, zonder allerlei mitsen en maren. En nog steeds is dat een benadering die ik een warm hart toedraag.
Maar soms kom je er achter dat met een dak boven je hoofd lang niet alles gezegd is. Laatst sprak ik Margriet, die jarenlang op straat heeft geleefd maar sinds kort een appartementje bewoont. Het ging echter niet goed met haar. Ze had vochtproblemen in haar nieuwe woonst, er was overlast, en de huisbaas was nergens voor aanspreekbaar. Ze werd er depressief van. En Margriet is lang niet de enige. Van de ‘goedkopere’ woonsten in Gent is een bedroevend groot deel onder de maat als het om kwaliteit gaat. 
De wooncrisis is niet alleen een kwestie van te weinig betaalbare woonruimte. Het is ook – en misschien nog wel meer – een kwestie van te weinig betaalbare woonruimte waar ook nog deftig in gewoond kan worden.
Het ergste van die hele situatie vind ik nog wel, dat er mensen zijn die profiteren van de nood aan betaalbare woonruimte. Die gebrekkige woonsten verhuren tegen teveel geld en niet thuis geven als een huurder om verbetering vraagt. Maar dat ze hier ook de kans voor krijgen, ligt in de eerste plaats aan politieke keuzes die gemaakt worden op gewestelijk of federaal niveau. Volgens het internationaal recht is wonen een fundamenteel mensenrecht. Maar als je als politiekers niet of nauwelijks meer spreekt over ‘volkshuisvesting’ en alles maar overlaat aan ‘de woningmarkt’, dan komt er niet veel van dat fundamentele mensenrecht terecht. Want ‘de markt’, die is niet geïnteresseerd in mensenrechten. Althans niet als het om de mensenrechten gaat van mensen met weinig of geen geld.
Margriet vraagt zich intussen hardop af, of ze nu wel zoveel beter af is dan in de tijd dat ze nog op straat leefde. En dat gaat me aan ’t hart. En dan vraag ik me voor de zoveelste keer af hoe ’t toch mogelijk is dat er mensen zijn die profijt trekken van anderen die in de knel zitten, en dat er mensen zijn die beleid maken waardoor dat profijt-trekken mogelijk is. En dat geen van beide daar kennelijk wakker van ligt….