Het werk op straat brengt zo haar eigen dilemma’s mee. Eerder schreef ik al over de schrijnende kloof tussen niet-bevoorrechten en bevoorrechten – waarbij ik zelf ook onder de laatste categorie val. In een iets andere vorm kwam ik het weer tegen tijdens één van mijn wandelingen door de stad. De aanleiding was een sticker, geplakt op het bordje bij een hondenuitlaatplek. “Afflict the comfortable and comfort the afflicted”. Read more
God’s solidariteit tot het uiterste
Op Goede Vrijdag staat, zoals ieder jaar. in mijn woonst de Matthäus-Passion zo’n beetje de hele dag op. Het is en blijft een meesterwerk – maar al die dichterlijke schoonheid brengt zo haar eigen valkuilen met zich mee. “Komm, süsses Kreuz”, laat Bach erin zingen als de kruisweg naar Golgotha begint. Het enige probleem: er is niets “zoets” aan het kruis. De protestantse theoloog Oepke Noordmans noemde het “het lelijke kruis”, en voor Paulus is het kruis een schande, waar hij aanstoot aan neemt. Dat komt er dichter bij. Want het kruis is een verschrikkelijk marteltuig. Aan het kruis geslagen worden is een afschuwelijke manier om vermoord te worden.
Waarom liet God Jezus zó lijden? Het is een vraag waar christenen al 2000 jaar mee worstelen. Had dat niet anders gekund? Read more
Ongemakkelijk voorrecht
Eind maart was ik op het Belmundo Festival hier in Gent, een links politiek festival met activisten, anarchisten en meer van dat soort volk – waar ik me al sinds jaar en dag prima onder thuis voel, overigens. In het bijzonder was ik daar voor een ontmoeting met de mensen van ‘La voix des sans-papiers’ (‘De stem der ongedocumenteerden’) uit Brussel, een zelforganisatie van ongedocumenteerde bewoners van de hoofdstad. Zij hebben enkele leegstaande gebouwen in de stad gekraakt om aan huisvesting voor ‘sans-papiers’ te komen én als politiek statement. Read more
Niemand gaat verloren
Eén van de dingen die ik de afgelopen paar maanden veel gedaan heb, is door de stad zwerven. Om de weg een beetje te leren kennen, maar vooral: om het gevoel te krijgen dat Gent ‘mijn’ stad is. Want een stadspredikant of straatpastor die zich een vreemde voelt in de straten van de stad: dat kan toch niet. En zo zwervend kom je soms voor verrassingen te staan. Read more
Bajesklanten
Mijn liefde voor de rafelrand – om het zomaar te noemen – begon, denk ik, zo’n 33 jaar geleden. Op dat moment woonde ik nog in de Nederlandse provinciestad Wageningen, waar ik gestudeerd had aan de Landbouwhogeschool. Ik werkte met veel plezier als ‘duizendpoot’ op het bureau van de oecumenische studentengemeente, ik had een leuk bovenwoninkje. Veel verdienen deed ik niet, maar ik had ook niet veel nodig. Zo voor het oog had ik ’t aardig voor elkaar allemaal. En toen begon het te kriebelen. Was ’t allemaal niet…. tja, té aardig voor elkaar? Read more
Nu hoor ik er écht bij
Eén van de eerste clubs waar ik als stadspredikant bij betrokken raakte, is het voetbalproject met de naam ‘Gantoise Plantrekkers’. Een project van de ‘KAA Gent foundation’, de sociale poot van de profclub KAA Gent. De mensen die daarin voetballen, mannen en vrouwen, zijn dakloos of dakloos geweest. En daarnaast voetballen er ook nog wat enthousiastelingen uit het middenveld (het maatschappelijk middenveld, bedoel ik) in mee en daar ben ik er één van. Read more
Een stadspredikant voor Gent
Sinds 1 november 2022 ben ik in de stad Gent aangesteld als stadspredikant. Vanuit de Verenigde Protestantse Kerk in België (VPKB), en naast de twee protestantse gemeentepredikanten in Gent, die van de Rabotkerk (Gent Noord) en van de Brabantdam-kerk (Gent Centrum). Maar wat moet je je nu voorstellen bij een stadspredikant? Waarin is die anders dan een ‘gewone’ predikant? Read more