Ervaringen
Schijn bedriegt
Het beeld dat vaak bestaat van straatbewoners, is dat die er vies en onverzorgd uitzien. En voor sommigen van hen gaat dat ook wel op. Maar ik kom ook iedere keer weer gasten van de inloop tegen, die juist heel zorgvuldig omgaan met hun uiterlijk. En anderen, bij wie de uiterlijke schijn op een andere … Continue reading
Een nieuwe ‘scene’ – en wat het betekent niet te oordelen
Toen ik een paar maanden geleden zo ver was dat ik de eerste ‘speerpunten’ van mijn werk kon gaan formuleren, werden dak- en thuislozen het eerste ‘speerpunt’. Dat is in zekere zin logisch, ik ben straatpastor en ik heb vroeger in Nederland al te maken gehad met straatbewoners (zo noem ik ze eigenlijk liever, want … Continue reading
Handen en voeten
Al ben ik dan de enige straatpastor in Gent, dat betekent natuurlijk niet dat ik alles maar in m’n eentje moet doen. Daar is in de eerste plaats de ‘klankbordgroep’, die met me meedenkt. Hier zitten mensen in uit ‘mijn’ kerkgenootschap, de Verenigde Protestantse Kerk in België – maar ook mensen uit de Gentse sociale … Continue reading
Elkaar verstaan
Hoewel gesprekken een belangrijk deel van mijn werk uitmaken, loop ik vaker dan me lief is tegen allerlei soorten taalbarrières op tussen mij en de mensen die ik op straat en bijvoorbeeld bij de inloop tegenkom. Die kunnen zich voordoen doordat we letterlijk verschillende talen spreken. Veel van de Gentse straatbewoners komen van buiten België, … Continue reading
Feest of geen feest?
De afgelopen ruime week stond onze schone stad helemaal in het teken van de Gentse Feesten: een groot festival met muziek, theater en allerlei andere evenementen. Vooral in de binnenstad, maar ook wel op andere plekken in Gent. Je kon er simpelweg niet omheen.
Uit je comfortzone
Eén van de dingen waar denk ik iedere beginnende straatpastor wel tegenaan loopt, is de vraag: “hoe knoop je nou zomaar op straat een gesprek aan met iemand die dakloos is?” Tenminste, in een ontmoeting die ik pasgeleden had met drie Nederlandse collega’s, bleek dat wij alle vier wel in meer of mindere mate met … Continue reading
Naast iemand staan
Eén van de taken van een pastor is, volgens een gangbare opvatting: naast mensen staan. Dat heb ik intussen zo vaak gehoord, dat het bijna een cliché geworden is. Maar ik ben er ook intussen achter, dat het helemaal geen cliché is en bovendien, dat je het soms heel letterlijk mag of moet nemen.
Ongemakkelijk voorrecht
Eind maart was ik op het Belmundo Festival hier in Gent, een links politiek festival met activisten, anarchisten en meer van dat soort volk – waar ik me al sinds jaar en dag prima onder thuis voel, overigens. In het bijzonder was ik daar voor een ontmoeting met de mensen van ‘La voix des sans-papiers’ … Continue reading
Bajesklanten
Mijn liefde voor de rafelrand – om het zomaar te noemen – begon, denk ik, zo’n 33 jaar geleden. Op dat moment woonde ik nog in de Nederlandse provinciestad Wageningen, waar ik gestudeerd had aan de Landbouwhogeschool. Ik werkte met veel plezier als ‘duizendpoot’ op het bureau van de oecumenische studentengemeente, ik had een leuk … Continue reading
Nu hoor ik er écht bij
Eén van de eerste clubs waar ik als stadspredikant bij betrokken raakte, is het voetbalproject met de naam ‘Gantoise Plantrekkers’. Een project van de ‘KAA Gent foundation’, de sociale poot van de profclub KAA Gent. De mensen die daarin voetballen, mannen en vrouwen, zijn dakloos of dakloos geweest. En daarnaast voetballen er ook nog wat … Continue reading