Vóór ik in Gent op straat kwam te werken, was ik een ‘gewone’ predikant in een ‘gewone’ Belgische protestantse gemeente. Bijna niet meer voor te stellen nu, maar zo is het begonnen. Alleen ging ik niet meteen in ‘mijn’ gemeente aan de slag, eens ik aangesteld was. Read more
Het maakt verschil….
Wat maakt nou het onderscheid tussen bijvoorbeeld mijn collega’s van het straathoekwerk en een straatpastor? Natuurlijk: straathoekwerkers worden door de stad uitgezonden en ik door de kerk. Maar de afgelopen paar dagen bedacht ik me een paar keer dat één van de antwoorden op die vraag zou kunnen zijn: bidden. Read more
Een nieuwe ‘scene’ – en wat het betekent niet te oordelen
Toen ik een paar maanden geleden zo ver was dat ik de eerste ‘speerpunten’ van mijn werk kon gaan formuleren, werden dak- en thuislozen het eerste ‘speerpunt’. Dat is in zekere zin logisch, ik ben straatpastor en ik heb vroeger in Nederland al te maken gehad met straatbewoners (zo noem ik ze eigenlijk liever, want ‘daklozen’ is zo’n beladen woord – en de woorden die je gebruikt, doen ertoe). Mijn tweede ‘speerpunt’ werd vrouwen in de prostitutie. Read more
Je gebroken hart laten helen
De afgelopen weken stonden vooral in het teken van mijn verlof en daarna in dat van een internationale conferentie, waar ik uitgenodigd was om over mijn werk hier in Gent te vertellen. Weinig of geen straatverhalen dus over de laatste tijd. Wel een paar mooie ontmoetingen op die internationale conferentie, het zogeheten Belgisch-Duits Convent. Read more
Handen en voeten
Al ben ik dan de enige straatpastor in Gent, dat betekent natuurlijk niet dat ik alles maar in m’n eentje moet doen. Daar is in de eerste plaats de ‘klankbordgroep’, die met me meedenkt. Hier zitten mensen in uit ‘mijn’ kerkgenootschap, de Verenigde Protestantse Kerk in België – maar ook mensen uit de Gentse sociale sector. Met dat laatste ben ik erg blij, want die kennen het leven aan de ‘rafelrand’ van de stad veel beter dan ik. Uiteindelijk kom ik, met nu intussen negen maanden in Gent, nog maar pas kijken. Read more
Shit happens
Het mooie van internet en social media is dat je in contact kunt komen met mensen in andere landen en zelfs andere werelddelen, die je normaal gesproken nooit ontmoet zou hebben. Nu kunnen we natuurlijk twisten over de vraag, of er op het WereldWijde Web wel echt iets als ‘ontmoeting’ mogelijk is. Toch denk ik dat het wel degelijk kan – zij het dat het niet al te vaak voorkomt. In ieder geval, één van de mensen die iK via dit medium leerde kennen, is mijn Lutherse collega Nadia Bolz-Weber. Read more
Elkaar verstaan
Hoewel gesprekken een belangrijk deel van mijn werk uitmaken, loop ik vaker dan me lief is tegen allerlei soorten taalbarrières op tussen mij en de mensen die ik op straat en bijvoorbeeld bij de inloop tegenkom. Die kunnen zich voordoen doordat we letterlijk verschillende talen spreken. Veel van de Gentse straatbewoners komen van buiten België, met of zonder geldige verblijfspapieren. Of ze komen bijvoorbeeld uit West-Vlaanderen, waar men een geheel eigen versie van het Nederlands spreekt. Maar daarnaast is er ook soms een groot verschil tussen onze manieren van uitdrukken. Read more
Feest of geen feest?
De afgelopen ruime week stond onze schone stad helemaal in het teken van de Gentse Feesten: een groot festival met muziek, theater en allerlei andere evenementen. Vooral in de binnenstad, maar ook wel op andere plekken in Gent. Je kon er simpelweg niet omheen. Read more
Uit je comfortzone
Eén van de dingen waar denk ik iedere beginnende straatpastor wel tegenaan loopt, is de vraag: “hoe knoop je nou zomaar op straat een gesprek aan met iemand die dakloos is?” Tenminste, in een ontmoeting die ik pasgeleden had met drie Nederlandse collega’s, bleek dat wij alle vier wel in meer of mindere mate met die vraag worstelden. Ga er ook maar eens aanstaan, gewoon in een parkje, in een bushokje of op een muurtje naast iemand gaan zitten en dan een gesprek beginnen. Read more
Naast iemand staan
Eén van de taken van een pastor is, volgens een gangbare opvatting: naast mensen staan. Dat heb ik intussen zo vaak gehoord, dat het bijna een cliché geworden is. Maar ik ben er ook intussen achter, dat het helemaal geen cliché is en bovendien, dat je het soms heel letterlijk mag of moet nemen. Read more