Hij is één van de meest vriendelijke straatbewoners die ik ken: Adam uit Wallonië. Ondanks alle miserie die het straatleven met zich meebrengt, heeft hij onveranderlijk een positieve uitstraling waar je alleen maar bewondering voor kunt hebben. We communiceren in het Frans, waarbij hij soms hartelijk moet lachen om mijn gekke taalfouten – ja, logisch, het is weliswaar zijn moedertaal maar voor mij op z’n best mijn derde of zelfs vierde taal.
Eén van de redenen waarom Adam zoveel levensvreugde heeft, ligt wellicht in het feit dat hij zich nooit alleen hoeft te voelen. Want waar hij ook gaat, z’n twee honden gaan met hem mee. Read more